EDEBİYAT AİLESİ

EDEBİYAT  AİLESİ (ALINTI)

Edebiyat  türleri, tıpkı  hayatımızdaki  insanlar  gibi, bize  farklı  duygular  yaşatır  ve  farklı ihtiyaçlarımıza   karşılık   verir. Kimi  bize  yol  gösterir, kimi  içimizi  döker, kimi  ise  sadece  eğlendirir. Onları   tanıdık  yüzlerle  tarif  etmek, aramızdaki  bağı   daha  da   güçlendirir.

 MAKALE: Baba  gibidir.

Sağlam, güvenilir  ve  kurallıdır. Her  sözünü  kanıtla, her  iddiasını  mantıkla   temellendirir. Duygusallığa   kapılmaz,net  ve  açıktır.Amacı  sadece  düşündürmek  değil, aynı  zamanda  doğruya ulaştırmaktır.

DENEME: Anne gibidir.

Samimi  ve  içtendir. Bir   meseleyi  kendi  kendine  düşünüyormuşçasına,serbestçe  kaleme  alır. Kesin yargılara   varmak  zorunda  hissetmez; sürecin,düşüncenin  akışında  saklıdır.Seni  ikna  etmeye çalışmaz; seni  kendi  iç  sesinle  buluşturur.

 SOHBET (SÖYLEŞİ): Komşu  gibidir.

Sıcak, samimi  ve  karşılıklı  bir  diyalog  gibidir. Konuşan  da  dinleyen  de  aynı  masanın  etrafındadır. Resmiyetten  uzak, gönül  rahatlığıyla  ilerler. Sohbetin  sihri, konuşurken  düşündürmesi, düşündürürken  de  gülümsetmesidir.

FIKRA: Arkadaş  gibidir.

Gündelik  hayatın  içinden, herkesin  tanık  olabileceği  bir  olaya  muzip  bir  dokunuş  yapar. Lafı uzatmaz, tam  zamanında  söyler  ve  bıraktığı  gülümseme  yüzünden  uzun  süre  silinmez.Hayatın  dikenlerine  takılıp  kaldığında, sana  gülümseyebilmeyi  hatırlatır.

ANI: Dede  gibidir.

Zamanın  tozlu  raflarından, bir  hazine  gibi  çıkarıp  gösterir  geçmişi. Yargılamaz, öğretmeye çalışmaz. Sadece  bir  zamanlar  orada, böyle  şeylerin  de  yaşandığını  fısıldar.Onun  her  hatırası, geçmişle  gelecek  arasında  kurulmuş  bir  köprüdür.

MASAL: Nine gibidir.

Gerçekle  hayalin, düşle  hakikatin  sınırlarını  bir  çırpıda  siler  atar. Dinleyeni, en  saf  haliyle  hayal kurduğu  çocukluğuna  götürür.Kelimeleri  sihirlidir; dinlerken  çocuk   olursun. Bitince  de  sanki  bir rüyadan  uyanırsın.

NUTUK: Öğretmen  gibidir.

Bir  fikri, bir  ülküyü  anlatmak  ve  toplumu  harekete  geçirmek  için  vardır. Sözleriyle  bir  ateş  yakar, yürekleri  kıvılcım  olur.Sadece  kulaklara  değil, ruha  ve  iradeye  de  hitap  eder.

HİKÂYE (ÖYKÜ): Çekirdek  aile  gibidir.

Sıcacık, samimi  ve  derinden  bağlıdır. Hayatın  kocaman  bir  parçasını  değil  ama  en  çarpıcı, en anlamlı  anını   yakalar.Sayfayı  kapatsan  da   bıraktığı  sıcaklık  hep  sende  kalır.

 ROMAN: Sülale  gibidir.

İçinde  bir  dünya  barındırır. Onlarca  karakter, onlarca  hayat, upuzun  bir  zaman dilimi… Her sayfasında  yeni  bir  kapı  açar  ama  hiçbirini  kopuk  hissettirmez.Açtığın  anda  içine  çeker; okudukça  büyür, büyüdükçe  seni  daha  çok  sarar  sarmalar.

ŞİİR: Dost  gibidir.

Söylenmeyen  her  şeyi, söylenenden  daha  güzel  ifade  eder. Aşkın, hüznün, özlemin  ve  isyanın  en yoğun  halidir. Kalbe   doğrudan  hitap  eder.Suskunluğun  bile   anlam  bulduğu   yerdir. Az   söze   çok şey  söyleyebildiği  için  en  çok  onda  kendini  bulursun.

Her  bir  tür, edebiyatın  engin  evreninde  ayrı  bir  yıldız  gibi  parlar. Onları  tanımak, sadece  bir  okur  olarak  değil, bir  insan  olarak  da  bizi  zenginleştirir. Çünkü  edebiyat, nihayetinde  insanı anlama  ve  anlatma  sanatıdır.